Czy przyroda potrafi sama powiedzieć, że coś jest nie tak?
Czy przyroda potrafi sama powiedzieć, że coś jest nie tak?
Tak! Robi to za pomocą bioindykatorów – organizmów, które swoim występowaniem, zachowaniem lub kondycją „informują” nas o stanie środowiska.
Bioindykatory to gatunki szczególnie wrażliwe na zmiany w otoczeniu, np. na obecność zanieczyszczeń, zmianę temperatury, zakwaszenie gleby czy niedobór tlenu w wodzie. Obserwując je, naukowcy mogą wcześnie wykrywać zagrożenia ekologiczne.
Przykłady bioindykatorów:
- Płazy – np. żaby i traszki, bardzo czułe na zanieczyszczenia w wodzie. Ich znikanie to sygnał, że środowisko wodne jest zagrożone
- Porosty (np. brodaczki) – „mierniki czystości powietrza”. Brak niektórych gatunków porostów w mieście oznacza wysokie stężenie zanieczyszczeń, zwłaszcza dwutlenku siarki
- Motyle – reagują na zmiany klimatu, roślinność i stosowanie pestycydów. Ich liczebność to cenny wskaźnik różnorodności biologicznej
- Niektóre gatunki ryb i bezkręgowców wodnych – obecność (lub brak) gatunków takich jak chruściki czy jętki pokazuje jakość wód powierzchniowych
- Rośliny wskaźnikowe – np. fiołek bagienny świadczy o wilgotnych, torfowych siedliskach, a szczawik zajęczy – o kwaśnym odczynie gleby
Dlaczego to ważne?
Zamiast czekać, aż problemy środowiskowe staną się widoczne gołym okiem, warto „słuchać natury” – bo bioindykatory często reagują jako pierwsze. Są jak naturalne systemy wczesnego ostrzegania.
Wspieranie bioróżnorodności i prowadzenie obserwacji przyrodniczych może być nie tylko fascynujące, ale i kluczowe dla ochrony środowiska!
Bądźcie z nami na bieżąco by nie ominąć kolejnych informacji!
Projekt realizowany w ramach Programu Fundusze Europejskie dla Polski Wschodniej 2021–2027
Wartość projektu: 2 791 092.36 PLN
Wkład z Funduszy Europejskich: 2 270 428.50 PLN
#FunduszeUE#FunduszeEuropejskie
Obraz: https://lnkd.in/dypDzAC9